بررسی و ارزیابی تطبیقی سیاست های هوشمندسازی شهرها در ایران و جهان

ساخت یک شهر هوشمند نیازمند اقداماتی یکپارچه در سطوح مختلف شهرداری و بافت اجتماعی است. شهر هوشمند یک مفهوم کل نگر است که هدف آن مقابله با چالش معاصر و بهره برداری از فرصت های اخیر ارایه شده توسط پیشرفت های فناوری اطلاعات و ارتباطات و شهرنشینی است.. بررسی آرایه های وسیع در ادبیات نشان می دهد که در سال های اخیر فناوری های هوشمند تحولات گسترده ای را در تمامی عرصه های زندگی بشر به دنبال داشته و به عنوان بستری برای رشد و توسعه سایر بخش ها در ابعاد مختلف قلمداد شده است. این امر توجه بسیاری از کشورها را برای افزایش ظرفیت ها و کاهش مسایل و مشکلات شان به خود جلب کرده است. به طوری که آینده کشورها در عصر حاضر بیش از هر زمان دیگری در طول تاریخ به میزان پذیرش مشتاقانه فناوری های دیجیتال وابسته خواهند بود. ایران نیز از جمله کشورهای پیشگام در این امر بود و از سال 1384 اقداماتی در حوزه های مرتبط با شهر هوشمند از جمله تهیه سند راهبرد ملی انجام شد. ولی متاسفانه آن طور که باید و شاید متولیان و مجریان اصلی توسعه شهر هوشمند عملکرد مناسبی نسبت به سایر رقبا نداشته و از توسعه این امر غافل مانده اند. این تحقیق با هدف بررسی و ارزیابی تطبیقی سیاست های موجود در امر هوشمندسازی شهرها در ایران و جهان انجام شد. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است به این ترتیب که متغیرهای تحقیق در ابتدا توصیف و سپس ارتباط بین آنها از طریق مصاحبه و مطالعات گذشته و پیشینه های داخلی و خارجی بررسی گردید. برای گردآوری اطلاعات و مبانی نظری مقاله از روش کتابخانه ای با مراجعه به کتابخانه ها و استفاده از اسناد، کتب، پایان نامه ها و مقالات معتبر و علمی استفاده گردیده است. نتایج تجزیه و تحلیل تعاریف و مفاهیم شهر هوشمند حکایت از این دارد که شهر بینچوان (چین)، سونگدو و بوسان (کره جنوبی)، وین (اتریش)، نیویورک (آمریکا)، توکیو (ژاپن)، سیدنی (استرالیا)، فرانکفورت (آلمان)، لندن (انگلستان)، بارسلونا (اسپانیا)، آمستردام و میلان (ایتالیا) شناخته شده ترین شهرهای هوشمند دنیا هستند و نیز شهرهای اصفهان، مشهد، شیراز از جمله شهرهای هوشمند ایران هستند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، اقتصاد هوشمند ، شهروند هوشمند ، حکم روایی هوشمند ، تحرک هوشمند ، زندگی هوشمند