واکاوی نظام مفهومی ارسطو در خداشناسی

خداشناسی ارسطو بر طبیعیات او استوار است. ارسطو، در امتداد فیلسوفان طبیعی قبل از سقراط، در درجه نخست درصدد تبیین چگونگی پیدایش و دگرگونی موجودات طبیعیبوده است. روش او نیز متناسب با این حوزه مطالعاتی، روشی تجربی و مبتنی بر مشاهده و حس است. او، بر پایه مفاهیمی چون اوسیا، ماده، صورت، قوه، فعل و کما ل،به تبیین حرکت پرداخته و سرانجام، وجود یک محرک غیر متحرک نخستین را اجتناب ناپذیر دانسته و عنوان خدا را نیز بر آن اطلاق کرده است. کاستی ها و ابهاماتی که در اینمفاهیم وجود دارد، اقتضای خاستگاه طبیعی این مفاهیم، و تمرکز ذهن ارسطو بر گشودن مسایل مربوط به حوزه طبیعت سبب شده است که او نتواند مفهوم روشن و قابل دفاعیاز خدا ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

خداشناسی ، اوسیا ، محرک نامتحرک ، ماده و صورت ، قوه و فعل ، ارسطو