مسیولیت مدنی ناشی از حوادث پزشکی

مبانی مسیولیت پزشک در قانون ایران و فقه شیعه تعیین گردیده؛ در فقه شیعه، در باب مسیولیت پزشک ، با عنوان ضمانطبیب دو نظریه عمده مطرح است: اکثر فقها (مشهور)، پزشک را گرچه حاذق و ماهر باشد و اگر چه مرتکب تقصیری نشده باشد، ضامن می دانند زیرا برداشت آنها از ادله مختلف باب دیات از جمله احکام جنایات خطای محض که فی الجمله صرف استنادجنایت را برای مسیول بودن کافی می داند؛ این است که در باب جنایات صرف استناد جنایت به فعل کسی برای مسیول بودن اوکافی است. از قرن 18 به بعد ابتدا در فرضی که پزشک مرتکب تقصیر سنگین می شد و سپس در فرض ارتکاب هر نوع تقصیریمسیول شناخته شد؛ بدینسان در نظام سنتی مسیولیت پزشکی مبتنی بر تقصیر بود. در فقه اسلامی نیز برخلاف شهرت موجود،مسیولیت پزشکی مبتنی بر تقصیر است . اما با گسترش فناوری و ابداع روش های جدید (وخطرناک) درمان، اعمال پزشکی نسبتبه گذشته خطرناک تر شده و حوادث پزشکی افزایش یافت، به گونه ای که نظام سنتی مسیولیت مدنی پزشکی برای جبران زیانوارد بر قربانیان حوادث پزشکی کافی نبود.

کلیدواژه ها:

ضمان ، مسیولیت ، مدنی ، حوادث پزشکی ، جنایات ، غیر عمدی