بزم و طرب و آیین های آن در اشعار غنایی قرن چهارم و پنجم
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 756
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_117
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
انسانها از دیرباز به مناسبتهای مختلف، جشنهایی برپا میکردند و به شادی و سرور می پرداختند. بزمها مجالسی بودند که برای عیش و شادمانی در بارگاه سلاطین و بزرگان برگزار میشد و برپایی آن آداب و رسوم خاص خود را داشت. باده نوشی و رامشگری از ارکان برگزاری بزم ها بودند، ساقیان مسیول شادخواری و میگساری حاضرین بودند و مطربان و مغنیان با آلات واسباب خود به بزمها رونق و صفا میبخشیدند. شاعران وابسته به دربارها نیز سروده های خود را همراه با نوای موسیقی خنیاگران میخواندند. اشعار شاعرانی چون رودکی، عنصری، فرخی سیستانی، منوچهری، مسعود سعد سلمان، فخرالدین گرگانی و امیرمعزی مملو از شادی و طرب و توصیه به شاد بودن است که انعکاسی از زندگی واقعی آنان است. جشنهای ملی و باستانی ایرانیان و اعیاد دینی و مذهبی، فرصتی طلایی برای هنرنمایی شاعران به شمار میرفت و ایشان با سرودن قصاید هم به مدح ممدوحشان میپرداختند و هم عید را تبریک و تهنیت میگفتند، پادشاهان نیز با دادن انعام و صله های گزاف از آنان تشکر و قدردانی میکردند. در قرنهای چهارم و پنجم، از میان جشنهای ملی، نوروز، مهرگان و سده و از اعیاد مذهبی، عید فطر و عید قربان بیشترین اهمیت را دارا بودند و این جشنها هر ساله با شکوه هر چه تمامتر برگزار میشد و آیین ها و رسوم آنها با دقت اجرا می شد. در این مقاله آیین های برپایی بزمها و جشنهایی که در اشعار غنایی هفت شاعر سرآمد قرن چهارم و پنجم، به آنها اشاره شده است، بررسی گردد.
نویسندگان
زیبا قلاوندی
استادیار دانشگاه سلمان فارسی کازرون
سرور طیبی
کارشناسی ارشد دانشگاه سلمان فارسی کازرون