عنصر شاعرانه زبان در ادبیات داستانی دفاع مقدس

این پژوهش به بررسی ویژگی های زبانی، بر مبنای سبک شناسی توصیفی در سه سطح نحوی،آوایی و لغوی در ادبیات داستانی دفاع مقدس میپردازد. زبان مجموعه افکار صاحب نظام و یکی از استعدادهای پیچیده بشری است که برای انتقال فکر و احساس آدمی به کار میرود. ویژگی هایی همچون زایایی، نابجایی، دوساختی، قراردادی، اکتسابی و گسستگی دارد. زبان به اعتبار بیان به دو نوع ادبی و عادی تقسیم میشود و کارکردهایی همانند ایجاد ارتباط، محمل اندیشه، آفرینش ادبی وحدیث نفس را بر عهده دارد. زبان در داستان در مقایسه با لحن دو امر مجزا از یکدیگر هستند و در پیش بردن جریان داستان و تبادل اندیشه نقش دارند گفتگوهای رسمی و شکسته و لغات محلی در ساختن فضای داستان نقش دارند. به عنصر زبان به عنوان یکی از عناصر شاعرانه میپردازیم. تازگی زبان درادبیات داستانی دفاع مقدس؛ به دلیل نو بودن این رخ داد تاریخی؛ طبیعی است، مردمی، همه قشری بودن و حضور فرهنگها و گویشهای مختلف باعث تلفیق زبان عادی و ادبی است. لفظ فراخور محتوای متن به کار میرودبه. دلیل آراستگی به زیبایی های ادبی مانند تخیل و احساس؛ نثری ادبی، ساده و بیتکلف است. دایره لغات وسیع است. زبان داستان، زبانی صریح است روایت پرشتاب راه را بر هر گونه تعمق میبند. راوی نمیتواند روایت را متوقف کند. جملاتی کوتاه، مقطع و استفاده فراوان از افعال به سبک جلال آل احمد دارد.

کلیدواژه ها:

عناصر داستان ، عناصرشاعرانه ، زبان داستان ، داستان دفاع مقدس.