انتقال آموزش به محیط کار؛چالش سازمان های ایرانی در سنجش اثرات برنامه های یادگیری

بی شک سرمایه گذاری در امر آموزش و توسعه منابع انسانی، بستری مناسب در جهت ارتقاء توانایی ها، مهارت ها وشایستگی های سرمایه های انسانی در سازمان ها و شرکت هاست. این سرمایه گذاری ها در صورت اثر بخش بودن - به نوبه خود برای دستیابی به رشد وتوسعه اقتصادی پایدار در کشورها حایز اهمیت است.پژوهش های سازمانی نشان میدهد بخش زیادی از آموخته های کارکنان لزوما به محیط کار منتقل نمی شود لذا انتقال آموزش به محیط کار برایسازمان ها، از جنبه های مهمی مورد توجه مدیران بوده و یکی از مهمترین شاخص های اثربخشی برنامه های آموزش بهشمار می رود.در این مقاله تلاش می شود، ضمن توضیح مفهوم آموزش،اهمیت آموزش، مدلهای انتقال آموزش،متغیرهای انتقال آموزش مانندعوامل مربوط به ویژگی های فراگیران،عوامل آموزشی (داشتن رضایت یادگیری، محتواییادگیری، کیفیت محتوای یادگیری، تاثیر مربی و سطح آموزشی مناسب) وعوامل سازمانی (واکنش سازمان به تغییر،پشتیبانی آموزشی در سطح سازمانی، فرصت انتقال، بازخورد از سرپرستان و همکاران) مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، طراحی آموزشی ، ارزشیابی ، انتقال آموزش