اثربخشی آموزش فراشناخت بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پایه دهم شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش فراشناخت بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پایه دهم شهر اصفهان صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پایه دهم شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-1395 هستند. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. متغیر مستقل آموزش فراشناخت و متغیر وابسته فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پایه دهم بود. تعداد نمونه در پژوهش 93 دانش آموز پایه دهم شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-1395 بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آژمایش و گواه جایگزین شدند ( 15 دانش آموز در گروه آزمایش و15 دانش آموز در گروه گواه). گروه آزمایش در طی دو ماه به صورت هففته ای یک جلسه مدالخله آموزش فراشناخت را در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمود، در حالی که گروه گواه این مداخله را دریافت نکرد. سپس افراد هر دو گروه تحت پس آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش (شایوفلی و همکاران، 2002) بود. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و استخراج داده های خام، تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش 23 با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش فراشناخت بر فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پایه دهم در سطح خطای 0/05 تاثیر دارد. بدین صورت که آموزش فراشناخت توانسته بود منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پایه دهم گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش فراشناخت ، فرسودگی تحصیلی ، دانش آموزان