تعامل ریشه های اجتماعی-تاریخی نارضایتی و انقلاب اسلامی در ایران

انقلاب در نارضایتی عمیق و گسترده ریشه دارد و نارضایتی معلول مجموعه ای از علل و عوامل درونی و بیرونی است. دسته ای از انقلاب بر اساس رهیافت جامعه شناختی و دسته ای دیگر مبتنی بر رهیافت تاریخی تبیین می شوند. دسته ی اول، که علل و عوامل کوتاه مدت یا اجتماعی می باشند، هنگام بروز انقلاب تکوین می یابند. اما دسته ی،که علل و عوامل دراز مدت یا تاریخی هستند، در گرو پژوهش در تحولات تاریخ معاصر می باشند. انقلاب اسلامی، در نارضایتی های گسترده ی تاریخ معاصر ریشه دارد و در این زمره، استبداد و استعمار دو عامل موثر می باشند. از مشخصه های استبداد، حکومت غیردموکراتیک، نبود جامعه ی مدنی، نا امنی یا عدم احساس امنیت و سرکوب باورهای دینی توسط حکام می باشد. در این وضعیت، استعمار، که تبعاتی مانند برقراری رابطه ی دیپلماتیک سلطه آمیز، مبادله ی ناعادلانه در کسب امتیازات و تصمیم گیری منهای مشارکت و فقدان حق اظهار نظر برای مردم و نخبگان دارد، ایجاد می شود. انقلاب هنگامی به وقوع می پیوندد که بسیاری از مردم، در بسیاری از مواقع، از بسیاری چیزها، بسیار ناراضی باشند.

کلیدواژه ها:

نارضایتی ، حکومت قاجاریه ، استبداد ، استعمار ، انقلاب اسلامی ایران