مکانیابی بهینه ایستگاه های پایش آلودگی هوای شهرتبریز

از مباحث ضروری در حوزه زیست محیطی شهر تبریز، افزایش بهینه تعداد ایستگاه های پایش کیفیت هوای شهرتبریز است. اما پایش واقعی و اطلاع درست از وضعیت کیفیت هوا نیازمند توزیع مناسب ایستگاه ها در محدوده شهر تبریز است. مطالعه حاضر با هدف جانمایی و سپس اولویتبندی مکان احداث ایستگاه ها با روشهای تصمیم گیری چند معیاره مکانی انجام شد. معیارهای مکانی موثر در جانمایی ایستگاه ها نظیر فاصله از مناطق مسکونی، تراکم مناطق مسکونی، فاصله از واحدهای تجاری، فاصله از واحدهای صنعتی، تراکم واحدهای صنعتی، تراکم واحدهای تجاری، فاصله ازپوشش گیاهی، تراکم پوشش گیاهی، فاصله از خیابانها و فاصله از ایستگاه های موجود میباشند. در این مطالعه برای تهیه نقشه ها از روش فازی- سلسله مراتبی استفاده شد و پس از این که مقدار عضویت فازی برای هریک ازپارامترها (فازی سازی) مشخص شد. لایه های وزن دار شده از طریق روش فازی گاما ادغام شد و در نهایت مناسبترین مکان در نقشه نشان داده شد. با استفاده از نظر فرد خبره و روش ماکزیممسازی تابع مطلوبیت، اولویتبندی مکان های استخراج شده انجام گردید و اولویت مکانهای بهینه برای پایش آلودگی هوا مشخص شد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری چندمعیاره ، اولویت بندی ، فازی ، سلسله مراتبی ، ماکزیمم سازی ، پایش آلودگی هوا