بهینه سازی امنیت سیستم اتوبوسرانی شهری بر اساس داده های حاصل از سیستم اتوماتیک موقعیت یاب خودرو

استفاده از سیستم AVL نسبت به سیستمهای سنتی بسیار کارآمدتر بوده و مجموعه اتوبوسرانی را از لحاظ زمان، هزینه و غیره بهینه میکند، اما مشکلاتی را نیز داراست. این سیستم ظرفیت ارایه شرایط بهینه و هوشمند بودن را ندارد در حالیکه میتوان اطلاعات استخراج شده از سیستم AVL را نیز بهینهسازی نمود. بنابراین در این مقاله به جمعآوری داده ها از سیستم AVL پرداخته شد. برای این منظور پارامترهای موثر بر امنیت مسافران شامل تعداد مسافران، سرعت متوسط، زمان سفر، زمان توقف، مسافت طی شده و میزان ترافیک بررسی شد. برای تعیین شرایط بهینه یک تابع برازش برای استفاده در الگوریتم ژنتیک بدست آورده شد. با توجه به همبستگی بسیار بالای تعداد مسافران جابجا شده و امنیت آنها، در این مقاله متغیر وابسته تعداد مسافر انتقال یافته y(xi) بر حسب متغیرهای مستقل شامل متوسط زمان توقف x1، سرعت متوسط x2، زمان سفر x3، فاصله ایستگاه ها x4 و ضریب ترافیک x5 با استفاده از روش سطح پاسخ مدل شد. سپس توابع مختلف خطی و درجه 2 بین متغیر وابسته و متغیرهای مستقل بررسی شدند و مدل درجه 2 کامل بهترین دقت را در بین مدلها داشت، به گونهای که ضریب تعیین آن برابر 0/86 و ضریب تعیین تعدیل شده برابر 0/73 شد. با استفاده از این مدل به عنوان تابع برازش و انتخاب مناسب پارامترهای الگوریتم ژنتیک، بهترین زمان توقف برابر 9/46min، سرعت متوسط 24/61Km/hr، زمان سفر 1/85min، فاصله ایستگاه ها 60/85m و ضریب ترافیک 3/76 بود. بنابراین در صورت رعایت این شرایط کاری بوسیله راننده و محیط، بیشترین مسافر جابجا میشود و در نتیجه امنیت مسافران نیز بیشتر میشود.

کلیدواژه ها:

امنیت مسافران ، روش سطح پاسخ ، ژنتیک الگوریتم ، سیستم موقعیت یاب خودکار خودرو ، مدل سازی