افزایش راندمان مصرف آب در گندم از طریق بهینه سازی

راندمان مصرف آب (WUE) را می توان از دو جنبه متفاوت فیزیولوژیکی و هیدرولوژیکی مورد توجه قرار داد. از نظر هیدرولوژیکی ، راندما مصرف آب با راندمان استفاده از آب در آبیاری ارتباط پیدا می کند و عبارتست از افزایش مقدار آب در منطقه ریشه پس از آبیاری که به صورت نسبی از کل آب مورد استفاده درآبیاری بیان می شود. اما از نظر فیزیولوژیکی یا رابط آب و گیاه، راندمان مصرف آب، عبارتست از نسبت ماده خشک به کل آب مورد استفاده شده برای تولید محصول: در این مقاله از اصطلاح راندمان مصرف آب به صورت نسبت عملکرد (Y) به آب مصرفی (ET) یعنی یا Y/ET استفاده می شود و آب مصرفی شامل تعرق و تبخیر هردو است. عوامل محیطی ، عملیات مدیریتی و خصوصیات گیاهی از طریق اثر بر Y یا ET می باشد. بنابراین با افزایش راندمان مصرف آب راندمان تعریق تغییر نمی کند. عملکرد و افزایش پیدا می کند. این امر را می توان بوسیله روشهای حفاظت آب که رواناب سطحی را کاهش می دهند افزایش ظرفیت ذخیره سازی آب و خاک و به کارگیری عملیات خاک ورزی که موجب کاهش تعریق علفهای هرز و یا تبخیر از خاک می شوند محقق ساخت .

کلیدواژه ها:

راندمان مصرف آب ، بهینه سازی مدیریت زراعی ، عملیات خاک ورزی ، علف کشهای انتخابی