بررسی تعلیمات فکری دینی و اجتماعی در قصاید ناصرخسرو و سنایی

ناصر خسرو و سنایی از بزرگترین شاعران تاریخ ادب فارسی ایران به شمار می آیند و هر کدام نقش مهمی در تغییر و تحول شعر فارسی ایفا نموده اند. ناصرخسرو اولین کسی بود که مضامین اعتقادی و مذهبی خویش را وارد قصیده نمود و سنایی توانست زهد و مثل و مضامین عرفانی را وارد این قالب شعری نماید. این دو حکیم خراسانی در شرایطی ظهور نمودند که جامعه در شرایط بغرنجی به سر می برد. جامعه ای که غرق فساد و تباهی بود و استبداد حاکمان جور بر همه جا سایه افکنده بود. بنابراین با شعر بی باکانه ی خویش به انتقاد از وضعیت موجود پرداختند.در این مقاله مولفه های فکری مشترک این دو حکیم بزرگ خراسان در محدوده ی قصایدشان به روش کتابخانه ای مورد پژوهش و کنکاش قرار گرفته و موضوعات آن به چهار دسته ی اجتماعی، دینی، تعلیمی و زهدیات تقسیم گردیده است.

کلیدواژه ها:

ناصر خسرو قبادیانی ، سنایی غزنوی ، مولفه های فکری ، زهد ، تعلیمی ، دینی ، اجتماعی