نقش استراتژی تقریب در تحقق وحدت اسلامی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,170

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TIHCONF02_013

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

بازخوانی همگرایی تاریخی امت اسلامی نشان دهنده زندگی مسالمت آمیز مذاهب اسلامی در کنار یکدیگر است؛ در این بین افق مشترک چشم انداز وحدت در ایمان به پروردگار متعال، پیامبر اکرم (ص) و قرآن کریم و نیز کعبه به عنوان قبله گاه و آماج حج مسلمانان، از جمله اصول ثابتی است که جوامع اسلامی را در وحدت هدف، وحدت آیین، وحدت رهبری و عقیده، گرد آورده است. حقیقت آن است که نمیتوان صرفا به گذشته درخشان امت اسلامی بسنده کرد، بلکه تداوم اصل وحدت در امتداد مسیر الگوهای ماندگار، در گرو استراتژی تقریب است؛ مولفه ای مهم و راهبردی که در عصر کنونی به عنوان نقشه راه دستیابی به وحدت اسلامی مورد توجه است که در این نگاشته، شاخص ههای مهم استراتژی وحدت مورد واکاوی قرار گرفته است. بهره گیری از فقه و کلام میان مذهبی (مقارن) در چارچوب فقهی امر به معروف و نهی از منکر، از جمله مولفه های راهبردی است که نفی هنجارشکنی ورادیکالیسم اجتماعی (جریانات تکفیری) را در امت اسلامی به همراه خواهد داشت. نقش راهبردی علمای مذاهب اسلامی در تعمیق دیپلماسی وحدت اسلامی؛ مبین جایگاه بی بدیل حوزهها و دانشگاه های جهان اسلام است که در این بین واکاوی نقش بی بدیل دانشگاه مذاهب اسلامی به عنوان بزرگ ترین منبع دانش ساز میان فرهنگی و فقه میان مذهبی مورد نظر قرار گرفته است. از دیگر سو نباید از جایگاه مقاومت اسلامی به عنوان عنصر استراتژیک در مبارزه با تروریسم و مقوم وحدت اسلامی غفلت نمود. به ویژه آنکه عنصر مقاومت؛ نوسازی سخت افزاری جوامع اسلامی؛ و بازتولید فکری و نظری وحدت را به خوبی رقم می زند. نباید فراموش نمود تحقق کامل استراتژی تقریب و مهم ترین راهکار برون رفت از فتنه اندوزی و بحران زایی قدرت های استکباری در گرو آینده محوری است که بر مبنای صبر، بصیرت و رویکردهای معرفتی و شناختی جوامع اسلامی امکان پذیراست؛ لذا فهم تیوریک جهاناسلام و ایجاد حلقه های عظیم فکری و معرفتی و ارایه روش شناسی وحدت در ممالک اسلامی بر مبنای آینده نگری غیر قابل انکار است . همچنین ارتباطات میان فرهنگی بر محور عزت، حکمت و مصلحت، به ویژه در عصری که قدرت های غربی بر اصل مذاکره با کشورهای اسلامی در بستر تیوری بازی های زبانی تاکید می کنند، از جمله اصول مهم تقریبی است که در بستر علوم انسانی، زمینه ساز دیپلماسی وحدت خواهد بود . تحقق این امر نیز در چارچوب عقلانیت سیاسی و تبیین مردم سالاری دینی است که در نهایت به عقلانیت عرفی در چارچوب محبت، وحدت و همگرایی امت اسلامی و نفی سکولاریسم و لاییسم منتهی خواهد شد

نویسندگان

محمدحسین مختاری

دانشیار گروه فلسفه غرب، دانشکده علوم انسانی دانشگاه مذاهب اسلامی، تهران، ایران