بررسی خرابی های روسازی

هر ساله رقم قابل توجهی از اعتبارات بخش راه و ترابری صرف روکش جاده های آسفالتی می شود. متاسفانه بدلایل گوناگون رویه های آسفالتی (روکشها) پس از مدت زمان کوتاهی بگونه ای خراب می شوند که نیاز به روکش جدید پیدا میکنند. شناسایی و جلوگیری از بروز عوامل کاهش عمر روکش ها می تواند از هدر رفتن هزینه های بالای احداث روکش ها جلوگیری کند.عوامل متعددی بر عملکرد روکش های آسفالتی موثرند. این عوامل را میتوان در رده های مختلف دسته بندی کرد. مشخصات مخلوط های آسفالتی شامل خصوصیات قیر و مصالح سنگی، طرح اختلاط و طرح ضخامت روکش های آسفالتی، عملکرد کارخانه های آسفالت در ذخیره و گرمایش قیر و مصالح سنگی و مخلوط کردن آنها و مسایل اجرایی در احداث روکش های آسفالتی، از جمله این عوامل هستند.خرابی های بنیادی وقتی به وقوع می پیوندند که سیستم روسازی به علت نداشتن قدرت باربری کافی در اثر بار های وارده صدمه دیده و دیگر نتوان بدون افزایش بیش تر خرابی ها، بارگذاری بیشتر را تحمل نماید. خرابی های سطحی وقتی اتفاق می افتند که بدون آنکه الزاما سیستم روسازی از نظر سازه ای قدرت باربری خود را از دست داده باشد، به علت ناهموار شدنبیش از حد سطح روسازی، بهره برداری از آن با اشکال صورت گیرد.تشخیص نوع خرابی (بنیادی-سطحی) از نظر انتخاب نوع و نحوه مرمت و بهسازی روسازی دارای اهمیت زیادی است. برای مرمت خرابی های بنیادی، سیستم روسازی باید از نقطه نظر سازه ای تقویت گردد. در حالی که برای مرمت خرابی های سطحی باید با انجام اقدامات لازم سطح رویه صاف و هموار شود

کلیدواژه ها:

روسازی ، روکش آسفالتی ، خرابی سطحی