بازشناسی اصول بکارگیری نظریه نحو فضا در تحلیل روابط فضایی بناهای مسکونی

نظریه نحو فضا روشی برای تحلیل فضای معماری و شهری می باشد. نحو فضا یکی از روش هایی است که در قالب دیدگاه شکل گرا و در راستای درک ساختارها و نظام های نامریی و موجود در پس شکل ها و پدیده های معماری تولد یافت. یکی از نظریه هایی است که از دیدگاه فضایی بر رابطه اجتماع – فضا تمرکز کرده است. روشی که در اواخر دهه 1970، در انگلستان ابداع شده و طی دهه های 1980 و 1990 به صورت گسترده توسعه یافته است. این روش را پروفسور بیل هیلیر، جولین هنسن و استیدمن در دانشگاه لندن ابداع کردند. از آن پس امکان توسعه نظری و عملی این جنبش در دیگر نقاط دنیا فراهم گردید. هدف از این مقاله، شناسایی اصول وشاخص های نظریه نحو فضا در تحلیل روابط فضایی است. این نظریه، با استفاده از ابزار نمودار توجیهی و نرم افزار دپت مپ و تحلیل شاخصه های حاصل از آنها به بررسی روابط فضایی می پردازد. روش انجام این پژوهش توصیفی-تحلیلی، ابزار آن پیمایشی، اسنادی در رابطه با موضوع مطرح شده است. در پایان چنین برداشت می شود که تفاوتها در الگوی فضاها ذاتی است و به الگوی فعالیتهای انسان در فضا مربوط است که در لایه های سازمان فضایی به محدوده ای از محدودیتها و تواناییهای بالقوه می پردازد. لذا شاخصه های همپیوندی و ارتباط در نرم افزار دپت مپ و عمق در نمودار توجیهی بیان کننده روابط اجتماعی در فضاها است.

کلیدواژه ها:

نحو فضا ، پیکره بندی فضا ، گراف توجیهی ، مسکن ، تعاملات اجتماعی