مقایسه میزان انطباق مقررات وضع شده برای فضای کلاس درس کودکان عادی و بیماران اوتیسم(کودکان 7 تا 12 سال)

شیوع جهانی بیماری اوتیسم (ASD) در سالهای اخیر افزایش چشم گیری داشته است و به یکی از رایج ترین انواع ناتوانی ها تبدیل شده است. با توجه به این که افراد با بیماری های خاص محدودیت های خاص خود را دارند، همگام با تامین خدمات و فرآیند درمان آنها دانش معماری و شهرسازی نیز باید در جهت شناسایی مشکلات و ارایه خدمات به این افراد تلاش نمایند. معماری و شهرسازی به عنوان ابزارهایی جهت تامین کیفیت محیط انسان ساخت در راستای بهبود بخشیدن به کیفیت زیست و تامین رفاه تمامی گروه های اجتماعی می توانند به عنوان مکمل در فرآیند درمان و آموزش افراد عادی و بیماران با نیازهای خاص عمل کنند. فضاهای شهری که موفق به جلب رضایت کودکان می شوند دارای اولویت هایی همچون برخورداری از استانداردها و مقیاس های مختص کودکان هستند.هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ضوابط و استانداردهای معماری و اصول طراحی فضای کلاس درس کودکان عادی هفت تا دوازده سال در مدارس و تحلیل و مقایسه این ضوابط و استانداردها در فضای آموزشی کودکان اوتیسمی همین سن و سال می باشد. از آنجایی که این کودکان به دلیل شرایط خاصی که دارند نیاز به خدماتی تخصصی تر نسبت به سایر افراد دارند بنابراین بررسی این موضوع در جهت پیشبرد فرآیند بهبود مفید بوده.در این نوشتار بعد از بازشناسی و بررسی مجموعه ای از اطلاعات که صورت جداول کاربردی بیان شده است و هم چنین نتایج حاصل از بررسی این دو مبحث منجر به ارایه راهکارهای مناسب عملی و کاربردی در طراحی معماری مراکز آموزشی- درمانی کودکان اوتیسم می شود.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، کلاس درس ، ضوابط و استانداردها ، اصول طراحی ، کودک