معیار های طراحی معماری مجتمع توان بخشی تفریحی برای کودکان اوتیسم

اوتیسم یک اختلال رشد است که در فرد با رفتارهای ارتباطی و کلامی آشکار می شود و بر رشد مغز تاثیر می گذارد و در فعالیتهای روز مره مشکل ایجاد می کند. از این رو بیماران نیازمند فضای معماری متناسب با شرایط جسمی و روحی خود می باشد. هدف از انجام این پژوش یافتن راه حل های معماری و معیارهای طراحی فضا برای بهبود شرایط زندگی و درمان و آموزش این افراد می باشد. این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای انجام پذیرفته است. کودکان اوتیستیک برای آموزش و درمان و تفریح نیازمند فضای ویژه ای هستند که دارای خصوصیات معماری مطالبق با روحیه و شرایط جسمی آن ها باشدکه در این مقاله به صورت مختصر به آن ها پرداخته شده است. از یافته های این پژوهش می توان در بهبود فضای معماری مجتمع های توانبخشی و تفریحی و آموزشی کودکان اوتیسم بهره جست.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، اوتیسم ، مجتمع توانبخشی ، معماری