امر به معروف و نهی از منکر مولفه ی انسان انقلابی در نهج البلاغه

امر به معروف و نهی از منکر زیربنای صیانت از ارزش های دینی و تعالیم اسلامی است در روایات، تنها راه اصلاح امت نامیده شده و برای برپایی تمام فرایض دیگر نیاز به اقامه ی این واجب الهی و همگانی شدن آن در اجتماع هست. در این مقاله سعی شده تا با روش توصیفی تحلیلی، امر به معروف و نهی از منکر را که یکی از شاخصه های انسان انقلابی است از جهات مفهوم شناسی، ضرورت، پیامد ترک، مراتب و دستاورد آن، در میان خطبه ها، نامه ها و حکمت های نهج البلاغه بررسی نموده و راهکارهای لازم برای آن ارایه نماید. از نظر حضرت امیر (علیه السلام)، امر به معروف و نهی از منکر از چنان فضیلتی برخوردار است که تمام اعمال نیک، حتی جهاد در برابر آن مانند قطره در برابر دریاست. یافته های پژوهش نشان می دهد که انجام این دو فریضه موجب احیای سنت های الهی، اصلاح توده های مردم و غلبه بر دشمنان می شود و ترک این تکلیف، منجر به تسلط اشرار، عدم استجابت دعا و تزلزل در پایه های دین داری می گردد. از آنجا که امر به معروف و نهی از منکر یکی از مولفه های انقلابی گری است و هدف اصلی انسان انقلابی احیای سنت های الهی، حفظ پایه های ولایت و مبارزه با ظلم و استکبار و جهل و بدعت است، لذا انسان انقلابی که فردی شجاع و ولایت مدار است، تا زمانی که حق به دست صاحبان اصلی اش نرسیده، خسته نشده و از ادای این تکلیف شانه خالی نمی کند.

کلیدواژه ها:

امام علی (علیه السلام) ، نهج البلاغه ، انسان انقلابی ، امربه معروف ، نهی از منکر