بازنگری کارکردهای آموزش عالی در ایران با تعبیر جدید از مفهوم کیفیت آموزشی

توسعه کمی و کیفی آموزش عالی در هر جامعه ای بر اساس تصوری است که از کارکردهای آن وجود دارد. در بسیاری از جوامع مدل های مورد توجه در برنامه های توسعه آموزش عالی بیشتر بر پایه نظریه هایی اقتصادی تنظیم شده است. نظریه هایی نظیر سرمایه انسانی که محور اصلی اش تربیت نیروی انسانی متخصص برای بازار کار است! در حالی که این نوع تصور از کارکرد، تصور محدود شده ای از کارکردهای آموزش عالی است! واقعیت این است که دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی از خلاهای محتوایی عمیق دیگری رنج می برد که به کارکردهای اجتماعی و فرهنگی آموزش عالی مربوط می شود. لذا در این مقاله با رویکرد تحلیلی به خلاهایی از قبیل کاهش شایستگی های مربوط به مفهوم سرمایه های فرهنگی در تربیت دانشجو، کم توجهی به شایستگی های مرتبط با سرمایه اخلاقی، و نهایتا عدم توجه به مهارت های نرم در تربیت نیروی انسانی پرداخته است. بنابراین در این مقاله نتیجه گرفته شد که عدم توجه به کارکردهای اجتماعی، فرهنگی در دانشگاه ها می تواند نتایج نامطلوب را در تربیت نیروی انسانی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، سرمایه اخلاقی ، مهارت های نرم ، تربیت دانشجو ، کارکردهای آموزش عالی