بررسی جایگاه زبان و ادبیات فارسی در دیپلماسی فرهنگی با رویکرد به اندیشه های صلح جویانه و عدالت خواهانه ی سعدی

هر فرهنگ و تمدنی مجموعه ای از نمادها برای انتقال پیام های آن فرهنگ است که در زبان برساختهمی شود. زبان وسیله تفهیم و تفاهم بین افراد و در عین حال در روابط علمی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسیو اقتصادی میان کشورها و ملت های مختلف، ایفاگر نقشی اساسی است. در همین راستا رابطه محکم ودیرینه زبان فارسی و تاثیر شگرف آن در روابط و سیاست خارجی در طول تاریخ، نقش تعیین کننده ایدر روابط ایران و دیگر کشورها به ویژه آن دسته از بازیگران منطقه ای و بین المللی که به نحوی متاثر ازفرهنگ و ادب و زبان فارسی بوده اند، داشته است. از این رو می توان گفت زبان و ادبیات فارسی پیشنیاز دیپلماسی فرهنگی محسوب می شود؛ زیرا که دیپلماسی فرهنگی به معنای روایت داستان یک تمدنبرای صاحبان سایر تمدن ها با استفاده از ابزارهایی از جنس همان تمدن است. گفتنی است شاعران وادیبان فارسی زبان از گذشته های دور تا کنون به مقوله ی دیپلماسی فرهنگی توجه داشته و راه کارهایی راپیرامون این مهم ارایه داده اند که از جمله ی آن ها می توان به اندیشه های صلح جویانه و عدالت خواهانه یبرخی از آنان از جمله سعدی اشاره کرد. در این پژوهش که با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و بهشیوه ی کتابخانه ای صورت گرفته است دریافتیم که نگاه سعدی به مقوله صلح و عدالت ریشه دراجتماعی بودن و نحوه ی زندگی و تربیت و نگاه بشری وی دارد. وی با نگاهی مبتنی بر اندیشه ای بشریو جهانی و به دور از تعصب و قشری نگری همگان را به صفات نیکی چون مدارا، بخشش، گذشت،احسان، بلندنظری، آزاد اندیشی، عیب پوشی، تساهل، تسامح و عدالت که زمینه ساز برقراری صلح وآشتی است دعوت می کند. روشن است که به کارگیری موارد یاد شده می تواند در بهبود روابط مبتنی بردیپلماسی فرهنگی راه گشا باشد.واژگان

کلیدواژه ها:

زبان و ادبیات فارسی ، دیپلماسی فرهنگی ، سعدی ، صلح