بررسی سرواپیدمیولوژیک هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ وگربه در اهواز 1394 - 1393

زمینه مطالعه: هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایعترین عفونتهای میکروبی در انسان است که با زخم معده و دوازدهه، التهاب و سرطان معده ارتباط دارد. هلیکوباکتر پیلوری از از طریق آب و غذا و راه مدفوعی- دهانی و دهانی- دهانی منتقل میشود و در معده و روده انسان و چند گونه حیوانی از جمله سگ و گربه کلونیزه میشود و بنابراین احتمال انتقال این عفونت از حیوانات به انسان نیز وجود دارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در افراد مرتبط و غیر مرتبط با سگ و گربه در اهواز و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. روش کار: نمونه های سرمی از 356 نفر، شامل 147 نفر افراد مرتبط و 209نفر افراد غیر مرتبط با سگ و گربه جمع آوری گردیدو به روش الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت نتایج:. شیوع سرمی ظاهری و واقعی هلیکوباکتر پیلوری در افراد تحت بررسی به ترتیب ( %58/4 فاصله اطمینان 53/3-63/5 :%95 د٪( و 44/53 ٪ )فاصله اطمینان39/33-49/73 :%95٪( بود. شیوع ظاهری در افراد در تماس با سگ و گربه %72/1 ) فاصله اطمینان 64/8-79/4 :%95 ٪( و در افراد بدون تماس ( %48/8 فاصله اطمینان 42-55/6 %95 ٪( بود .)p> 0/001( شانس آلودگی درافراد در تماس با سگ و گربه 2/71 برابر افراد بدون تماس )فاصله اطمینان )1/73-4/26 :%95 بود .)p> 0/001( این بررسی نشان داد که تماس با سگ و گربه، تحصیالت، سابقه زخم معده و اختالالت گوارشی و وضعیت تاهل ارتباط معنی داری با آلودگی دارد. نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که تماس با سگ و گربه فاکتور خطر برای آلودگی انسان به هلیکوباکتر پیلوری میباشد و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مد نظر سیاستگذاران بهداشتی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هلیکوباکتر پیلوری ، شیوع سرمی ، سگ ، گربه ، زیونوز