هشت هفته تمرین هوازی اثرات مضر دیابت قندی بر پارامترهای باروری را تقلیل میدهد

دیابت قندی عملکرد تولید مثلی مردان را در سطوح مختلف از جمله کنترل پارامترهای اسپرماتوژنز تحت تاثیر قرار میدهد. دراین راستا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تمرین هوازی بر پارامترهای باروری در موشهای نر دیابتی بود. بدین منظور، 30 سر موش نر نژاد ویستار )با میانگین سنی دو تا سه ماه؛ وزن 250200گرم( به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی تمرین تقسیم شدند )هر گروه 10 سر(. جهت دیابتی کردن موشها از یک مرحله تزریق درون صفاقی 55 میلیگرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین استفاده گردید و یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، برنامهتمرین استقامتی به مدت هشت هفته اجرا گشت)پنج نوبت در هفته دویدن روی تردمیل؛ هر جلسه 20 تا شش دقیقه با سرعت 27 متر در دقیقه(. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات تشریح شدند و اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موشها جهت بررسی هورمونهای جنسی جمعآوری گردید. داده ها با استفاده از آزمونتحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری )0/05( بررسی شد. نتایج بیانگر آن است که تمام پارامترهای اسپرمی )تعداد، تحرک پذیری، مورفولوژی و قابلیت حیات( به شکل معناداری در موشهای دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم، کمتر میباشد .)P<0.05( البته، یافته ها حاکی از آن است که تمام پارامترهای اسپرمی در گروه تمرین دیابتی درمقایسه با گروه کنترل دیابتی به شکل معناداری باالتر میباشد).)P<0.05 همچنین، نتایج نشان می دهد که هورمونهای جنسی )تستوسترون، هورمون لوتیینه کننده و هورمون محرک فولیکولی( در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معناداری بیشتر استP<0.05 به طورکلی در یک مدل تجربی، تمرین ورزشی میتواند اثرات مخرب دیابت قندی بر پارامترهای اسپرمی و هورمونهای جنسی را تقلیل دهد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، ورزش ، ناباروری ، اسپرم ، تستوسترون