مقایسه دو و چهار هفته مکمل یاری کوآنزیم Q10 بر آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان

هدف از این پژوهش نیمهتجربی، تعیین تاثیر دو و چهار هفته مکملیاری کوآنزیم Q10 بر آستانه تهویه (VT) و آستانه تنفسی جبرانی (RCP) ورزشکاران استقامتی مرد جوان بود. جهت انجام پژوهش، 14 مرد جوان ورزشکار )بامیانگین سنی 22/4 1/2 سال، درصد چربی 12/5 4/4 و توان هوازی 53/3 2/7 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه( به طور تصادفی در دو گروه مساوی )هفت نفره( قرار گرفته و در یک پژوهش دوسویه کور به مدت چهار هفته، کوآنزیم Q10)گروه مکمل( و دکستروز )گروه کنترل( را به مقدار 60 میلی گرم در روز به صورت کپسول مصرف نمودند. درادامه، دو گروه به منظور تعیین آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی، آزمون بیشینه فزاینده ایلیف را در روزهای اول، چهاردهم و بیست و هشتم بر روی نوارگردان انجام دادند. شایان ذکر است که گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گازآنالیزور نفس به نفس جمع آوری گردید و مقادیر VO2، VCO2 و VE اندازه گیری شد. اکسیژن معادل با آستانه تهویه وآستانه تنفسی جبرانی نیز در فواصل زمانی 15 ثانیه ای برآورد گردید. همچنین، به منظور مقایسه متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرنی )درون گروهی( و تی مستقل )بین گروهی( استفاده شد .)P<0.05( نتایج نشان میدهد که در گروه کوآنزیم Q10، میانگین اکسیژن مصرفی معادل با آستانه تهویه و VO2max افزایش معناداری داشته است؛ اما این افزایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری ندارد).)P> 0.05 علاوه براین، در هیچیک از گروه ها، آستانه تنفسی جبرانی در سه مرحله زمانی اختالف معناداری را نشان نمیدهد .)F)2,12(=1. 19 , P=0.34( به طورکلی، مکملیاری کوآنزیم Q10 به مدت دو و چهار هفته، تاثیر معناداری بر آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی مردان جوان ورزشکار نداشته است؛ در نتیجه، مکملیاری کوآنزیم Q10 بهمقدار 60میلی گرم در روز بهمدت دو و چهار هفته، تاثیری بر آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان ندارد.

کلیدواژه ها:

آستانه تهویه ، آستانه تنفسی جبرانی ، مکمل یاری کوآنزیم Q10