بررسی اثر پیش آماده سازی ایسکمی در اندام های مختلف بر عملکرد جودوکاران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مداخله پیش آماده سازی ایسکمی با سه وضعیت اعمال در بالاتنه، پایینتنه و ترکیب بالاتنه با پایین تنه بر اجرای آزمون ویژه جودو و عملکرد بی هوازی جودوکاران بود. 13 جودوکار بهصورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. هر آزمودنی در چهار جلسه مجزا و بهصورت تصادفی و موازنه متقابل، دو آزمون ویژه جودوی متوالی با فاصله 90 ثانیه و پس از 15 دقیقه و نیز یک آزمون بی هوازی ( رست) را در چهار وضعیت بدون اعمال ایسکمی (وضعیت کنترل)، اعمال ایسکمی در دست، اعمال ایسکمی در پا و نیز اعمال ایسکمی به صورت همزمان در دست و پا اجرا کرد. شایانذکر است که مداخله پیش آماده سازی ایسکمی در سه دور پنج دقیقهای انسداد با پنج دقیقه رپرفیوژن متعاقب انجام شد. همچنین، درادامه از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج نشان میدهد که در وضعیت اعمال ایسکمی همزمان در دست و پا، شاخص آزمون ویژه جودوی دوم کمتر از وضعیت های دیگر و تعداد اجراها در آزمون دوم جودو و همینطور حداکثر و میانگین برونده توان بهصورت معناداری بیشتر از دیگر وضعیتها بود .(P≤0.05) همچنین، میزان درک فشار در وضعیت اعمال پیش آماده سازی ایسکمی همزمان در دست و پا کمتر از سایر وضعیت ها بود .(P≤0.05) طبق یافته های پژوهش بهنظر میرسد که اگر پیش آماده سازی ایسکمیک در اندامهای بیشتر و با حجم عضلانی بزرگتری اعمال شود، بر اجرای آزمون ویژه جودو و عملکرد بی هوازی جودوکاران اثر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

ایسکمی ، رپرفیوژن ، آزمون ویژه جودو ، عملکرد بیهوازی