تاثیر پنج هفته تمرین مقاومتی بر برخی عوامل رشد عروقی مردان غیرفعال

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، فاکتور رشد فیبروبلاست پایه (bFGF) و سطوح پلاسمایی هورمون رشد (GH) و کورتیزول در مردان سالم غیرفعال میباشد.بدین منظور، از میان دانشجویان دانشگاه تهران ،20 دانشجوی غیرفعال به صورت تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی دایره ای (10n=) (با میانگین سنی 1/24سال، قد 7/172 سانتیمتر، وزن 20/67 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 93/18کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 6/17) و کنترل (10n=) (با میانگین سنی 6/23 سال، قد 3/173 سانتیمتر، وزن 2/66 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 66/20 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 59/20) تقسیم شدند .پس از نمونه گیری اولیه (تعیین میزان پایه سرمی)، گروه تمرین مقاومتی دایرهای بهمدت پنج هفته به فعالیت پرداختند. به منظور حذف پاسخ آخرین جلسه تمرینی، نمونه گیری خونی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین بهعمل آمد. کلیه تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری 05.0≤P و با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس 18 انجام شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان میدهد که به دنبال تمرینات مقاومتی، مقادیر P=0.033) VEGF) و هورمون رشد (001.0P=) به نسبت گروه کنترل، افزایش معناداری داشته است؛ درحالیکه در کورتیزول (266.0P=) و P=0.086) bFGF) تغییر معناداری مشاهده نمیشود. همچنین، نتایج آزمون همبستگی حاکی از آن است که پس از پنج هفته تمرین مقاومتی، ضریب همبستگی بالایی بین تغییرات هورمون رشد و VEGF در پسآزمون وجود دارد (74.0r=) که این ضریب همبستگی معنادار میباشد (014.0=P). به نظر میرسد پنج هفته تمرین مقاومتی با افزایش عامل رشد اندوتلیال عروقی و هورمون رشد بتواند افزایش رگزایی را بهدنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

رگزایی ، هورمون رشد ، تمرین مقاومتی ، فاکتور اندوتلیال رشد عروقی