مقایسه وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراته کار سبک کاتا و کومیته استان خراسان جنوبی

هدف تحقیق مقایسه تراکم استخوانی، محتوای مواد معدنی استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراتهکار سبک کاتا و کومیته استان خراسان جنوبی است. آزمودنیهای این پژوهش تعداد 12 مرد کومیتهکار (سن: 22/6 2/23 سال، شاخص توده بدنی: 1/95 22/43 کیلوگرم بر متر مربع)، 12 مرد کاتارو (سن: 21/5 1/15 سال، شاخص توده بدنی: 22/38 3/14 کیلوگرم بر متر مربع) و 12 مرد غیر ورزشکار سالم (سن: 22/9 1/60 سال، شاخص توده بدنی: 21/85 2/89 کیلوگرم بر متر مربع) از استان خراسان جنوبی بودند. گروه های ورزشکار از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر در رشته کاراته داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DXA، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (نواحی گردن، برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه) و ساعد 23̷) انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند زبرین واستخوانهای مچ دست) شرکتکنندگان اندازهگیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ( =0/05) استفاده گردید. نتایج نشان داد در ورزشکاران سبک کومیته، میزان تراکم (به ترتیب p=0/04و (p=0/000 استخوانی ناحیه ساعد؛ قدرت گریپ (به ترتیب p=0/02 و (p=0/000 و قدرت عضلات پشت (به ترتیب p=0/000 و (p=0/000 به طور معنی داری از ورزشکاران سبک کاتا و افراد غیر ورزشکار بالاتر است. همچنین ورزشکاران سبک کاتا در تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (به ترتیب p=0/000 و (p=0/03، قدرت گریپ (p=0/00) و قدرت عضلات پشت (p=0/00)، به طور معناداری از مقادیر بالاتری در مقایسه با غیر ورزشکاران سود می-بردند. نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزش کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی ورزشکاران میشود؛ اما در مقایسه دو سبک رایج این رشته، سبک کومیته به سبب ماهیت فشارهای مکانیکی، تاثیر بارزتری بر وضعیت استخوانی ناحیه ساعد و قدرت عضلانی کاراته کاران دارد.

کلیدواژه ها:

ورزش کاراته ، وضعیت استخوانی ، قدرت عضلانی