رابطه حداکثر اکسیژن مصرفی و نبض اکسیژن با برخی عوامل خطرزای قلبی دردختران جوان

عوامل مختلفی در بروز بیماری های قلبی - عروقی نقش دارند و با تشخیص این عوامل می توان از پیشرفت بیماری پیشگیری کرد. برای بررسی ارتباط برخی شاخص های التهابی شامل: پروتیین واکنشی (hs-CRP) C، فیبرینوژن و برخی شاخص های چاقی مانند شاخص توده بدن (BMI) و نسبت دور کمر به لگن ( (WHR با حداکثر نبض اکسیژن و حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) در دختران جوان غیرورزشکار، 42 نفر از دختران دانشجوی دانشگاه شیراز (سن: 20/21±1/27 سال، وزن: 58/035 ±8/032کیلوگرم، قد: 158/64± 5/22سانتی متر) که کاملا سالم بودند و از لحاظ سلامتی هیچ منعی برای شرکت در آزمون ورزشی نداشتند، به روش هدفمند از میان داوطلبان انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری حداکثر نبض اکسیژن و VO2max از آزمون بیشینه بروس روی نوار گردان استفاده شد. 5 میلی لیتر خون سیاهرگی بازویی در وضعیت ناشتا از هر یک از آزمودنی ها گرفته شد.برای ارزیابی نتایج از آزمون آماری همبستگی پیرسون و نرمافزار آماری SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد بین شاخص التهابیhs-CRP با VO2max ارتباط معکوس و معنیدار وجود دارد r=-0/26) ، p ≤0/05. )، اما بینhs-CRP و حداکثر نبض اکسیژن و نیز بین فیبرینوژن و شاخص های چاقی با حداکثر نبض اکسیژن و VO2max ارتباط معنیدار وجود ندارد .(P > 0/05) در مجموع، میتوان نتیجه گیری کرد که افزایش میزان حداکثر اکسیژن مصرفی میتواند با کاهش شاخص خطر قلبی hs-CRP همراه باشد.

کلیدواژه ها:

حداکثر اکسیژن مصرفی ، حداکثر نبض اکسیژن ، پروتیین واکنشی C ، فیبرینوژن ، شاخص توده بدن ، نسبت دور کمر به لگن