نقش ظرفیت جذب در بهبود رقابت پذیری فناوری: کلید موفقیت سازمان های دولتی کشورهای در حال توسعه (با تاکید بر ایران)

هدف اصلی این پژوهش، بررسی ارتباط بین ظرفیت جذب و رقابتپذیری کشورهای در حال توسعه و به تازگی توسعه یافته میباشد. بدین منظور پس از بررسی مبسوط نظری حول مفهوم ظرفیت جذب، عناصر تشکیل دهنده و شاخصهای سنجش آن شناسایی و تبیین گردید. در ادامه به همین ترتیب، سه چارچوب عمده و متداول سنجش( رقابتپذیری ملی بررسی و شاخص)های آن استخراج گردید. با توجه به موجود نبودن داده ها و نیز عدم بررسی ایران در آنها، چارچوب مجمع جهانی اقتصاد بر اساس گزارش 2014- 2013 به عنوان چارچوب مبنا، انتخاب شد. پس از مصاحبه با سه استاد اقتصاد، 11 شاخص استخراج شده از ادبیات به عنوان شاخص های مبنای ظرفیت جذب در نظر گرفته شد. در فاز بعدی میبایست، کشورهایی شبیه ایران جهت مطالعه انتخاب می شد. بر این اساس نه کشور در حال توسعه و یا به تازگی توسعه یافته جهت بررسی های بعدی انتخاب گردید که همگی دارای وضعیت مناسبی هستند و از آنها میتوان به خوبی به عنوان شاخص مقایسه با ایران بهره برد. بررسی کمی بین ظرفیت جذب و رقابتپذیری، همبستگی مثبت بین ظرفیت جذب و رقابت پذیری کلی کشورهای مطالعه تایید گردید. به طور دقیقتر ظرفیت دارای همبستگی مثبت و معنادار با عوامل نوآوری و عوامل کارایی در رقابتپذیری است، اما رابطه ی معناداری بین ظرفیت جذب و الزامات پایه رقابتپذیری وجود ندارد. بر اساس نتایج این تحقیق کشورهای در حال توسعه میبایست برای بهبود رقابت پذیری،توجه به ظرفیت جذب را به عنوان یک باید تلقی نموده و جهت بهبود آن اقدامات لازم را صورت دهند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت جذب ، کشورهای در حال توسعه ، سازمان های دولتی