اثر خستگی خم کننده و بازکننده های ران و مچ پا بر تعادل پویای فوتبالیست های مرد

با توجه به رابطه خستگی عضلانی با تعادل پویا که جزء تفکیک ناپذیر فعالیت های روزمره وورزشی است، هدف از اجرای این تحقیق، بررسی تاثیر خستگی خم کننده و بازکننده های رانو مچ پا بر تعادل پویای فوتبالیست های مرد بود. 20 دانشجوی مرد فوتبالیست رشته تربیتبدنی و علوم ورزشی که هفته ای 3 بار در تمرینات تیم فوتبال دانشگاه شرکت داشتند، بامیانگین و انحراف استاندارد سنی 0/73±20/24 سال، قد 4/28±170/27 سانتی متر و وزن 9/24±67/38 کیلوگرم، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل پویای آزمودنی ها، پس از گرم کردن مختصر (10-5 دقیقه کشش و دو نرم)، از آزمون تعادل ستاره (SEBT) در هشت جهت استفاده شد. به منظور ایجاد خستگی در عضلات خم کننده و بازکننده های ران و مچ پای آزمودنی ها، از دینامومتر ایزوکینتیکبایودکس استفاده شد. آزمون در دو جلسه صورت گرفت که ترتیب آنها بر اساس محل وصفحه حرکتی به صورت تصادفی انتخاب شد. در هر یک از جلسات، خستگی در یکی ازگروه های عضلانی خم کننده/بازکننده مفصل ران و خم کننده/بازکننده مچ پا، به صورتانقباض های مکرر تا رسیدن به 50 درصد گشتاور حداکثر اولیه، با فاصله 72 ساعت و تا حد ممکن در شرایط مساوی اعمال شد. پس از اجرای برنامه خستگی، پس آزمون SEBT به عملآمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون t همبسته و تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری مکرر) در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد. خستگی ایزوکینتیکی عضلات خم کننده و بازکنند ههای ران و مچ پا سبب کاهش معنی دار فاصله دستیابی در آزمون SEBT شد. ضمن اینکه اعمال برنامه خستگی در عضلات خم کننده/بازکننده مفصل ران سبب کاهش بیشتر فاصله دستیابی آزمودنی ها نسبت به عضلات خم کننده/بازکننده مچ پا شد. با توجه به یافته های تحقیق، خستگی عضلات خم کننده/بازکننده ران نسبت به خم کننده/بازکننده های مچ پا در تعادل پویای فوتبالیست ها بیشتر اثرگذار است.

کلیدواژه ها:

خستگی ، خم کننده و بازکننده های ران و مچ پا ، تعادل پویا