تحلیل نشانه شناختی ترانه های سیاه و رابطه آن با واقعیت های اجتماعی دهه 80

مهم ترین هدف این مقاله رسیدن به مفاهیمی در ترانه های سیاه موسیقی پاپ است که دربردارنده درون مایه هایی از واقعیت های اجتماعی دهه 80 باشد. برای رسیدن به مفاهیم مورد نظر، ترانه هایی که مریم حیدرزاده و محسن چاوشی سروده و با صدای محسن چاوشی منتشر شده اند، برگزیده شده است. چارچوب نظریه و روش مورد استفاده در این مقاله رهیافت مارکسیستی است و به طور ویژه، از آموزه های این مکتب فکری استفاده کرده ایم. پس از تحلیل متون انتخابی، بر اساس مدل تحلیلی مهم ترین نتایج به دست آمده براساس سوال مقاله، در سه دسته رمزگان مطرح شده است: دسته نخست واژه هایی هستند که درون مایه اصلی آن ها فریاد اعتراض و نوخواهی است. دسته دوم، واژه هایی است که دوری از معشوق، آرزوی نفرین و مرگ یار بی وفا و خودکشی عاشق است. دسته سوم از مفاهیم، شامل گزاره ها و واژه هایی هستند که دربردارنده امید به بازگشت روشنایی و با وفا بودن یار است. به لحاظ عاشقانه بودن ترانه ها و ویژگی های این نقطه و روشنایی، در قالب یک معشوق با وفا و متفاوت از دیگران و هیجان آفرین ترسیم شده است.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، ترانه های سیاه ، موسیقی پاپ ، محسن چاوشی