بهینه سازی مدیریت آب در مناطق خشک و نیمه خشک با استفاده از SDSS و الگوریتم ژنتیک در محیط GIS

آب ضروری ترین نیاز انسان برای ادامه زندگی است. ایران به علت موقعیت خاص جغرافیایی ذاتاً کشوری کم آب است، به طوری که میانگین بارندگی سالیانه در آن تقریباً معادل 240 متر یعنی چیزی در حدود یک سوم بارندگی متوسط جهانی می باشد. در مناطق خشک و نیمه خشک آب محدود و نیاز به آب برای رشد و توسعه منطقه روز به روز افزایش می یابد. برای رفع این تعارض، چاره ای جز مدیریت بهینه جهت هماهنگ سازی منابع موجود آب از یک طرف و اهداف توسعه منطقه از طرف دیگر نمی باشد. اما مشکل این است که مدیریت آب در مناطق خشک و نیمه خشک به علت دخالت عوامل متعدد جغرافیایی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و ... مسئله ای بسیار پیچیده بوده و نیاز به استفاده از تکنولوژی های نوین در آن بسیار احساس می گردد. به نظر می رسد که الگوریتم ژنتیک به عنوان یک روش جستجوی مؤثر در فضاهای بسیار وسیع که در نهایت منجر به جهت گیری به سمت پیدا کردن یک جواب بهینه می گردد در تلفیق با سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان یک ابزار قدرتمند مدیریت مکانی و تکنیک های پشتیبان تصمیم گیری SDSS بتوانند با حفظ جامع نگری و در راستای اهداف اصلاح الگوی مصرف، نقش بسیار مؤثری را در مدیریت بهینه منابع آب ایفا نمایند. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس راهکارهای ارائه شده تحلیلی – کاربردی است. بر اساس یافته های تحقیق استفاده از الگوریتم ژنتیک قادر است که تصمیم سازی در حوزه مدیریت آب در مناطق خشک و نیمه خشک را بسیار بهبود بخشد. در انتها با استفاده از یافته های تحقیق و اهداف اصلاح الگوی مصرف راهکارهایی نیز پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

مدیریت آب و SDSS ، الگوریتم ژنتیک ، سیستم اطلاعات جغرافیایی