اقتباس رادیویی از داستان های منثور عرفانی برای نمایش نامه رادیویی

برنامه های رادیویی با بیان خالص رادیو درقالب های مختلف وبا هدف فرهنگ سازی، آموزش، اطلاع رسانی، ایجادمشارکت اجتماعی، صمیمیت و هم ذات پنداری با مخاطبان تولید می شود. یکی از قالب های رایج دردنیای رادیو، نمایش رادیویی است.نمایش، رادیویی است. نمایش، اقتصادی ترین وسیله ی بیانی ممکن برای تبیین حالتها، تنشها، واحساسات و همچنین موشکافی مناسبات و روابط متقابل انسان ها است. قالب نمایشی، تماشاگر یا شنونده را در درک وتفسیر متن پوشیده ای که درپشت متن مشهود قرارگرفته است. آزاد می گذارد. یکی از راه های تولید نمایش نامه ی رادیویی، اقتباس از دیگر آثار هنری است. رایج ترین نوع اقتباس، اقتباس از متون مکتوب است زبان فارسی از نظر منابع کهن از غنای بالایی برخوردار است نمایش نامه نویسان رادیویی در حین اقتباس از آثار کهن ادبی باید تلاش کنند تا همان مفاهیم منتقل شود. دیگر وظیفه ی آن ها، شکل دهی و ساختاربخشی به متن جدید است تا برای شنونده ی امروزی جذاب و قابل پذیرش باشد. این پژوهش به روش کتابخانه ای اسنادی انجام شده و سعی کرده تا با شناسایی و معرفی عناصر حکایت های عرفانی مقایسه ی آن ها با عناصر نمایش ن امه رادیویی، به اشتراکات و تفاوت های میان این دو دست یابد. هدف پژوهش این است که با استافده از این فاته ها بتواند از حکایت های عرفانی کهن، جهت تولید نمایش نامه ی رادیویی اقتباس کند.

کلیدواژه ها:

معاصرسازی ، اسطوره ، نمایش رادیویی