اثر سطح مهارت و پیش بینی پذیری موقعیت بر زمان بندی تکواندوکاران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطح مهارت و موقعیت های قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی بر زمان بندی تکواندوکاران می باشد. بدین منظور، 23 نفر از تکواندوکاران نخبه حاضر در اردوی تیم ملی و 23 نفر از تکواندوکاران غیرنخبه از سطح باشگاه های موجود در سطح شهر تهران به ترتیب به شیوه نمونه گیری دردسترس و تصادفی انتخابگردیدند و در آزمایشگاه روانشناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران آزمون شدند. به منظور سنجش دقت زمان بندی، از تکلیف رایانه ای زمان بندی در موقعیت های قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها نیز آزمون مانووا مورداستفاده قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که بین دقت زمان بندی تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه، نه تنها درموقعیت های مذکور، بلکه در بازه های زمانی موقعیت قابل پیش بینی نیز تفاوت معناداری وجود دارد (سطح معناداری بازه های موقعیت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی به ترتیب عبارت هستند از: P=0.005,P=0.019,P=0.00001 لذا، می توان نتیجه گرفت چناچه تکواندوکاران از دقت پردازش زمانی دقیقی برخوردار باشند، در اجرای مهارت های حرکتیو پاسخ به محرک هایی که نیازمند پیش بینی زمانی هستند موفقتر عمل خواهند نمود؛ بنابراین، می توان زمان بندی را به عنوان یکی از توانایی های ادراکی حرکتی دخیل در نخبگی و گزینش تکواندوکاران برتر لحاظ نمود

کلیدواژه ها:

سطح مهارت ، قابل پیش بینی ، غیرقابل پیش بینی ، زمان بندی