واکاوی مولفه های ادب و حضور جهت خلق فضای معمارانه (با تکیه بر تریبت کودکان و نوجوانان)

تربیت یکی از مباحث مورد توجه ادیان و مکاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. برای تربیت نیز بهترین دوران، دوران کودکی است محیط اطراف و فضایی که از سوی انسان ایجاد می شود تاثیر فراوانی بر شخصیت، تیپ، رفتار و تربیت انسان و به ویژه در رده های سنی پایین تر دارد. نوع فضا و طرز معماری منازل و اماکن عمومی، باعث تاثیرگذاری بر نوع روابط، میزان ارتباطات و نحوه ی برخوردها شده است. این نوع مناسبات خود مسایل تربیتی خاصی را در پی خواهند داشت، و از آنجا که لازمه تربیت صحیح کودک یاری گ رفتن از قرآن و احادیث و رعایت موازین اسلامی است، برهمین اساس، هدف مقاله ی حاضر بررسی ابعاد مختلف تاثیرگذاری معماری بر تربیت کودکان با استناد به آیات قرآنی و روایات می باشد. پس از تحقیق و جستجو در منابع موجود که با روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است، ابتد نقش معماری و به طور خاص معماری ایرانی اسلامی بر تربیت مورد بررسی قرار گرفته است سپس روش های موثر تربیت با استناد به آیات و روایات مورد بررسی و تبیین قرار گرفته و بر ای هرکدام زا روش های موجود به راهکارهای معمارانه عملی که می تواند رد طراحی فضاهای کودکان مورد توجه قرار گیرد اشاره واقع شده است در نهایت در قالب جدولی، به صورت یک دسته بندی کلی راهکارهای متناسب فضایی بار هریک از روش های تربیت ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، کودک ، ادب ، حضور