اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری مادران دارای کودکان ×مبتلا به ADHD

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری مادران دارای کودکان مبتلا به ADHD بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به ADHD شهر اصفهان تشکیل می دهند. در پژوهش حاضر30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند(15نفر برای هر گروه.) گروه آزمایش در 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ((2003 برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری بر تاب آوری و ابعاد آن (P> 0/05) به جز خرده مقیاس معنویت0/05> P اثربخش بوده است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت انجام مداخلات بر اساس این رویکرد می تواند در افزایش تاب آوری این مادران موثر باشد.

کلیدواژه های اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری مادران دارای کودکان ×مبتلا به ADHD:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، ADHD