بررسی اثر انواع اتصالات برعملکرد سازه های قاب خمشی فولادی ویژه با استفاده از تحلیل دینامیکی فزاینده (IDA1)

در روش های براساس عملکرد ابتدا باید ظرفیت لرزه ای سازه محاسبه شود. گسترش کاربرد روش های تحلیل دینامیکی غیرخطی در طراحی عملکردی سازه ها باعث ایجاد یک روش نوین در انجام این نوع از تحلیل ها شده است. این روش که به عنوان روش تحلیل دینامیکی فزاینده معرفی شده است؛ شامل اثر دادن یک یا چند رکورد زمین لرزه بر روی سازه است؛ که هر یک از این رکورد ها تا رسیدن به یک شدت خاصی مقیاس شده اند. ضریب مقیاس به گونه ای انتخاب می گردد تا پاسخ ها در بر گیرنده محدوده وسیعی از رفتار لرزه ای سازه از محدوده خطی تا فروپاشی دینامیکی باشد. در این پژوهش اثرات تغییر اتصالات در یک قاب خمشی فولادی ویژه بر روی سطوح عملکرد با استفاده از تحلیل دینامیکی فزاینده مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور دو قاب باسیستم قاب خمشی فولادی ویژه در نرم افزار اپنسیس مدل سازی شد. درمدل اول فرض بر این است که همه انصالات تیربه ستون گیردار است ولی در مدل دوم اتصالات تیربه ستون در دهانه میانی در اثر خطای اجرایی، نیمه گیردار است. سپس تحلیل دینامیکی فزاینده توسط نرم افزار اپنسیس انجام می شود. نتایج حاکی از آن است که وجود اتصال نیمه گیردار (دراثرخطای اجرایی)، 7/77 درصد ظرفیت سازه(Sa متناظر با احتمال وقوع 50٪( درسطح عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه و 1/01 درصد ظرفیت سازه در سطح عملکرد آستانه فروریزش را کاهش می دهد. همچنین در هر دوحالت گیردار ونیمه گیردار، بیشترین دریفت با مقدارقریبا0ت یکسان مربوط به طبقه پنجم می باشدو این بدین معناست که افزایش سختی اتصالات باعث تغییر طبقه نرم یا حتی کاهش مقدار دریفت طبقه نرم نشد. در مجموع می توان گفت که با تبدیل اتصال گیردار به نیمه گیردار تغییرات محسوسی در ظرفیت سازه وسطوح عملکرد مشاهده نمی شود.

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی فزاینده ، استفاده بی وقفه ، آستانه فروریزش ، ایمنی جانی ، فروپاشی دینامیکی