بررسى اثرات سمى ناشى از نانوپارتیکل اکسید روى بر روى بافت کبد در موش صحرایى نر نژاد ویستار

فناورى نانو نقطه عطفى در علم مواد مدرن است. در سال هاى اخیر، نانوذرات اکسید روى در زمینه تهیه مواد غذایى، صنایع رنگ، لوازم آرایش و بهداشتى، کرم هاى ضد آفتاب و تکنیک هاى پیشرفته پزشکى کاربرد گسترده اى داشته است. با توجه به کاربرد گسترده نانوذرات در زمینه هاى صنعتى و افزایش چشمگیر آلاینده هاى هوا در طول دو ده ه اخیر این نکته قابل تصور است که بدن انسان ممکن است خواسته یا ناخواسته در معرض این مواد قرار گیرد. روش کار: در این مطالعه تجربى، از 30 سر موش صحرایى نر بالغ نژاد ویستار 12-10 هفته اى، با وزن تقریبى 20±220 گرم استفاده شد که به صورت تصادفى به 3 گروه 10 تایى شامل کنترل، شم و درمان تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده اى دریافت نکرد، گروه شم نرمال سالین و گروه درمان نانوپارتیکل اکسید روى با سایز 50-25 میکرون با دوز kg/mg 75 را دوبار در هفته به مدت 4 هفته به صورت تزریق داخل صفاقى دریافت کردند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبى از داروى کتامین- زایلازین بى هوش گردیده و پس از کالبدگشایى بافت کبد جدا گردیده و در فرمالین بافر 10٪ تثبیت شد. نمونه هاى بافتى پس از انجام مراحل پاساژ بافتى به کمک میکروسکوپ نورى مورد ارزیابى قرار گرفت. بحث و نتیجه گیرى: ارزیابى هیستوپاتولوژیک بافت کبد گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل ضایعاتى همچون نکروز، پرخونى، دژنرسانس واکویولى و اینفیلتریشن سلول هاى آماسى را نشان داد. نتایج مطالعه حاضر سمیت نانوذرات اکسید روى بر روى بافت کبد را مشخص نمود؛ بنابراین مواجه ه با این نانوذرات در کارخانجات و محیط زیست مى تواند خطرات جدى را براى انسان به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، اکسید روى ، کبد ، موش صحرایى