مطالعه تاثیرات ماده موثره ژرانیول بر بافت ریه در موش صحرایى نر نژاد ویستار

گیاهان دارویى به دلیل ویژگى های درمانى و دارویى موجود در عصاره های خام این گیاهان به صورت سنتى در درمان بسیاری ازبیماری های انسانى استفاده مى شوند. با توجه به اینکه گیاهان یکى از منابع طبیعى مهم آنتى اکسیدانى محسوب مى شوند، در سال هاى اخیر استفاده از فراورده هاى گیاهى در ممانعت از عوامل بیماریزا به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. ماده موثر موجود در گیاه گل محمدى ژرانیول نام دارد. در این مطالعه به ارزشیابی و تحقیق در خصوص اثرات احتمالى ژرانیول بر بافت ریه موش صحرایى مى پردازیم. روش کار: در این تحقیق حیوانات به طور تصادفى به 3 گروه 10 تایى شامل گروه کنترل، گروه شم و گروه تحت درمان با ژرانیول تقسیم شدند. گروه کنترل ماده خاصى دریافت نکردند. گروه شم نرمال سالین و گروه ژرانیول دوز kg/mg 100 را دریافت کردند. این مراحل به طور همزمان و طى چهار هفته انجام شد. حیوانات در پایان روز 28 توسط ترکیبى از داروى کتامین- زایلازین بى هوش گردیده و پس از کالبدگشایى بافت ریه جدا گردیده و سپس نمونه هاى بافتى درون ظروف نمونه بردارى پاتولوژى محتوى محلول فرمالین بافر 10٪ تثبیت و مراحل پاساژ بافتى، تهیه بلوک هاى پارافینى و تهیه برش هاى 5 میکرونى انجام شد. لام هاى آماده شده به روش هماتوکسیلین- ایوزین رنگ آمیزى و با میکروسکوپ نورى مورد ارزیابى قرارگرفتند. بحث و نتیجه گیرى: طبق نتایج حاصله از بررسى هاى هیستوپاتولوژى؛ گروه دریافت کننده ژرانیول هیچ گونه آثار مخربى در بافت ریه نداشته و این ماده موثره به عنوان ترکیبى امیدوار کننده براى جلوگیرى از آثار زیان بار ترکیبات سمى پیشنهاد مى گردد. چنین تحقیقاتى همچنین مى تواند یک ابزار مناسب براى بررسى مکانیسم عمل عصاره گیاهان در داخل بدن را ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

ژرانیول ، آنتى اکسیدان ، ریه ، موش صحرایى