تکنیک هاى تلقیح مصنوعى و افزایش کارایى تولیدمثلى در شترمرغ

با توجه به بحران کم آبى در کل دنیا و به خصوص کشور خودمان ایران ، صنایع تولیدى کم کم باید به سمتى روند که از حداقل منابع آبى حداکثر بهره را ببرند. پرورش شتر و شترمرغ در صنایع غذایى یکى از این نوع کارهاست زیرا که پرورش این حیوانات نه به مراتع زیادى احتیاج دارد و نه آب مصرفى بالایى دارند و از آن طرف ضریب تبدیل غذایى بالایى نیز دارند. شترمرغ از خانواده سینه پهنان است و انواع مختلفى دارند که در ایران شترمرغ آفریقایى پرورش داده مى شود. شترمرغ ها به منظور استفاده از گوشت ، پر ، روغن و چرم پرورش داده مى شوند. روش کار : براى انجام یک تلقیح مصنوعى موفق اولین قدم جمع آورى اسپرم است و این خود نیز مرهون پروتکلى کاربردى همراه با وسایل و تجهیزات به روز و مناسب مى باشد. همچنین براى این کار به دانش رفتارشناسى پرنده نیز باید توجه ویژه اى داشت. روش هاى متعددى مثل استفاده از تیزر و غیره براى جمع آورى اسپرم شترمرغ وجود دارد. در مرحلهى بعد باید اسپرم ها به آزمایشگاه منتقل و از لحاظ بارورى بررسى و در مرحله آخر در لوله هاى ذخیره اسپرم به منظور انجام تلقیح مصنوعى در فصل تولیدمثلى ذخیره مى شوند. زمان و دوز اسپرم تلقیح شده در شترمرغ ها بسیار اهمیت دارد. براى یک تلقیح خوب حداقل 200 میلیون اسپرم نیاز است. بحث و نتیجه گیرى : در مزارع شترمرغ نسبت نر ها و ماده ها براى تولیدمثل کارا بسیار اهمیت دارد و محدودیت ایجاد مى کند. اما با روش هاى تلقیح مصنوعى مى توان از بیشترین پتانسیل تولیدمثلى بهره برد. این تنها روش عملى براى بهبود ژنتیک ، تولید مثل کارا و تولید تخم با نطفه بهتر است.

کلیدواژه ها:

شترمرغ ، تلقیح مصنوعى ، کارایى تولیدمثلى