تاثیر اندیشه ی ابن سینا بر آلبرتوس ماگنوس در مساله کلیات

یکی از پیچیده ترین مسایل فلسفی که قدمت آن به یونان باستان می رسد، مسیله کلیات است. لب کلاماین مسیله آن است که ما عمدتا در زندگی روزمره خود با امور جزیی سرو کار داریم اما هنگامی که دربارهآنها می اندیشیم یا حکمی را صادر می کنیم، ناگزیر به استفاده از مفاهیم کلی هستیم. سوال در اینجاست کهاین مفاهیم کلی چگونه بدست میآیند و چه نحوهای از هستی را دارند فلاسفه یونانی و مسیحی تا قرونمتمادی در هر دو حوزه، به ویژه در حوزه هستی شناسی کلیات، با یکدیگر چالش داشتند و آنها هرگزنتوانستند دیدگاهی واحد در این زمینه ارایه دهند. از جمله کسانی که در اینباره دیدگاه بدیع و نوآورانه ارایهکرد، شیخ الرییس ابن سینا (1037-980 م) است. او برای کلیات سه جنبه وجودی در نظر گرفت: کلی قبل ازکثرت، کلیدرکثرت و کلی پسازکثرت. از آنجایی که این دیدگاه با آموزه های کلامی مسیحیت همخوانیداشت مورد پذیرش طیف وسیعی از متفکران مسیحی، من جمله آلبرتوس ماگنوس (1280-1206 م) قرارگرفت. در این نوشتار برآنیم تاثیر ابن سینا را بر این فیلسوف و متکلم نامدار آلمانی در هر دو حوزه معرفت-شناسی و هستی شناسی کلیات مورد واکاوی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

ابن سینا ، آلبرتوس ماگنوس ، کلی منطقی ، کلی طبیعی ، کلی عقلی