جریان شناسی ادبیات داستانی دو دهه ی شصت و هفتاد

پس از پیدایش رمان و داستان به معنای امروزی آن در عصر مشروطه، ادبیات داستانی در ایران در کنار شعر، جایگاه ویژه ای یافت. اما از آن رو که رمان و داستان ظرفیت بیشتری برای انعکاس و تشریح جزییات مسایل اجتماعی دارد، رهبری ادبی را بر عهده گرفت و قدرت خود را برای بازتاب افکار نویسندگان آن عصر آزمود؛ آزمونی که خود زمینه را برای ارتباط روحی و تبادل تجربه ی خوانندگان جدا افتاده از هم فراهم نمود. رشد و بالندگی روز افزون نوع ادبی داستان، سبب رسوخ آن در تمام جوانب زندگی بشر گردیده است، آنچنان که می تواند تمام لحظه های شادی و غم و وقایع عینی و افکار پنهان وی را به تصویر بکشد. بررسی و شناخت ادبیات داستانی نه تنها از نظرگام علم ادبیات، اهمیت بسیار یافته است، کمک شایانی نیز به شناخت دلایل اجتماعی و سیاسی تحولات ادبی هر دوره خواهد نمود و روزهای اوج و افول این نوع ادبی را به خوبی به تصویر می کشد. هدف این پژوهش نیز بررسی سیر تحولات ادبیات داستانی ایران در دو دهه ی آغازین پس از انقلاب اسلامی و نشان دادن تاثیر تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بر ادبیات داستانی است.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، عصر مشروطه ، تحولات سیاسی- اجتماعی ، تحولات اقتصادی