بررسی علل بی علاقگی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم به درس دین و زندگی

دین، روش ویژه ای در زندگی دنیوی است که سعادت و صلاح زندگی دنیوی را هماهنگ با کمال اخروی وحیات جاودانی او تامین می کند. درس دین و زندگی نیز در مدرسه و در نظام آموزش و پرورش باید در پیهمین هدف باشد. اما متاسفانه با بازخوردهایی از جانب دانش آموزان دیده می شود. این درس، اصلابه اینهدف دست نیافته است وکتابی همانند سایر کتب مثل فیزیک، ادبیات و ... تلقی می شود که باید مطالب آنرا حفظ کرد و امتحان داد و هنوز پس از سال ها تدریس دینی، اعتقادات مذهبی و دینی بچه ها نه تنهاقوی نشده بلکه بسیار ضعیف تر هم شده است. بنده در ابتدا با دیدن این وضع ناراحت کننده، در پی آنشدم که چرا باید وضع بدین صورت باشد. ابتدا با طرح پرسش ها و با مطالعاتی که داشتم علل این بیعلاقگی را تا حدودی دریافتم سپس روش هایی را برای علاقه مندسازی دانش آموزان به این درس به کاربردم. روش هایی همچون پرسش و پاسخ، رهنمون کردن آن ها به فهم مطالب، پیوند دادن مطالب به مسایلروز زندگی و استفاده از روش های گوناگون تدریس. در نتیجه این کارها، و این اقدام پژوهی برخی ازمشکلات و موانع این بی علاقگی برطرف شد و بخشی هنوز مسکوت مانده است. که نیازمند برنامه ی دقیقنظام آموزشی و پرورشی کشور می باشد که چرا جامعه ما روز به روز دین گریزتر می شود و نوجوانان هیچعلاقه ای به دین ندارند

کلیدواژه ها:

علاقه ، دینی ، تدریس ، انگیزه