امکان سنجی توسعه خدمات شهری هوشمند در راستای ترویج مفهوم شهر هوشمند(نمونه موردی: شهرداری تبریز)

آنچه یک شهر را به سمت هوشمندی پیش می برد، صرفا 0 استفاده از ابزار الکترونیکی و سیستم ارتباطاتی آن شهر نیست؛ بلکه استفاده از این ابزار جهت ارتقای سطح کیفی زندگی شهروندان یک شهر است. نکته مهم بکار گیری فرایند خلاقانه جهت افزایش مشارکت شهروندان می باشد؛ به گونه ای که افراد جامعه دیدی آینده نگر نسبت به مسایل و مشکلات آن داشته باشند. پژوهش به بررسی و امکان سنجی توسعه خدمات شهری هوشمند در راستای ترویج مفهوم شهر هوشمند در شهرداری تبریز پرداخته است. این پژوهش یک پژوهش کاربردی است. روش تحقیق آن توصیفی – تحلیلی از نوع تحقیق پیمایشی می باشد. گردآوری اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی و کتابخانهای انجام شده است. ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر پرسشنامه خود محقق ساخته در طیف 5 گانه لیکرت در 2 گروه متخصصان و شهروندان می باشد. تعداد پرسشنامه با بهره گیری از فرمول حجم نومنه کوکران 384 نفر از شهروندان می باشد. تعداد 30 پرسشنامه نیز از محققین و متخصصین و مدیران شهری تکمیل گردیده است. نتایج این بخش نشان می دهد با وجود بالا بودن میانگن حاصل از مجموع میانگین های 8 سوال سنجنده فرضیه اول از طیف لیکرت، این میانگین آنچنان که شایسته و بایسته هدف پژوهش می باشد برآورده نشده است. این موضوع به شکاف بین نگاه شهروندان به عملکرد مدیریت شهری و جایگاه مفهوم شهر هوشمند از نظر شهروندان در ذهنیت مدیران بر می گردد. در ادامه پژوهش اقدام به انجام آزمون همبستگی پیرسن بین 2 متغیر توسعه سیستم مدیریت خدمات شهری بر مبنای شهر هوشمند و هزینه های مرتبطه ( زمان- مصرف سوخت و انرژی- امنیت اطلاعات- کیفیت زندگی- آلودگی زیست محیطی ) گردید. نتایج آزمون در ارتباط با همبستگی دو متغیر مد نظر پژوهش وجود ارتباط با میزان ارتباط 0,77 و با میزان Sig0,000 در سطح خطای .05 درصد و با اطمینان 95 درصد وجود رابطه مورد تایید میباشد.

کلیدواژه ها:

خدمات شهری هوشمند ، شهر هوشمند ، شهرداری تبریز