طراحی شهری بافت تاریخی بازار کرمانشاه بارویکرد بازآفرینی

امروزه بازآفرینی پایدار بافت فرسوده یکی از اولویتهای سیاست گذاران، قانونگذاران و برنامه ریزان و مجریان امر توسعه شهری است. یکی از مباحث بسیار مهم و جدید از ده ه ی 1990 به بعد در ادبیات توسعه مطرح شده، بحث بازآفرینی شهری است که پیونددهنده میان اصول و ارزشهای حاکمیتی و رویکردهای نوین و انطباقی سازماندهی به حساب می آید و با بهره گیری از مفاهیم مشارکت، قانون مداری ،شفاف سازی، انعطاف پذیری، وفاق محوری، عدالت، کارآمدی و پاسخگویی، زمینه بازآفرینی پایدار بافتهای فرسوده را فراهم میآورد. این پژوهش بنا دارد تا چارچوب طراحی شهری بافت تاریخی بازار کرمانشاه رادر محدوده خیابان مدرس تاخیابان جوانشیر )شامل راسته های زرگرها-شیرینی پز ها-علاف خانه و... به عناصر وابسته( به منظور احیا و حفظ فضاهای تاریخی شهر کرمانشاه، با رویکرد بازآفرینی مورد مطالعه و پژوهش قرار دهد. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی-توسعه ای و به لحاظ روش توصیفی– تحلیلی )پیمایشی( میباشد. جامعه آماری شامل افراد ساکن در بافت فرسوده مرکزی شهر کرمانشاه میباشد. بر همین اساس مطالعه بافت فرسوده خیابان مدرس تا چهار راه جوانشیر، با در نظرگرفتن عوامل اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و غیره و در نظر گرفتن فرآیند و اصول حاکم بر بازآفرینی، حاکی از آن است که نقاط ضعف زیادی در مقابل نقاط قوت آن در محله وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان میدهد که در بازآفرینی پایدار بافت فرسوده مرکزی شهر کرمانشاه، مدیریت مطلوب شهری در نظر گرفته نشده است، در صورتیکه رویکردهای نوین مدیریت شهری در بهسازی و نوسازی و بازآفرینی پایدار بافتهای فرسوده، مدیریت مطلوب شهری میباشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بافت تاریخی ، بازار ، شهر کرمانشاه ، چارچوب طراحی شهری ، مدل سوات