تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی انسدادی و مکمل گیری کراتین بر برخی از فاکتورهای سیگنالی اثر گذار در رشد عضلانی آتش نشانان جوان غرب تهران

تمرین مقاومتی انسدادی ( BFR: Blood Flow Restriction )، نوعی تمرین مقاومتی می باشد که جریان خون ورودی به عضله فعال در حین تمرین توسط یک کاف، محدود می گردد ( 1 ). اسفنگوزین مونو فسفات ( Sphingosine-1-Phosphate : S1P )، یک اسفنگو لیپید مشتق از پلاکت ها می باشد ( 2 ). میوستاتین (8Growth Differentiation Factor : 8-GDF) ، یک فاکتور مهار کننده قوی در رشد عضلات می باشد ( 3 ). روش تحقیق: در این تحقیق 24 نفر از آتش نشانان مرد جوان سالم با میانگین سنی 38 / 2 ± 79 / 24 سال، وزن 40 / 2 ± 02 / 75 کیلوگرم و قد 33 / 3 ± 66 / 178 سانتیمتر به طور تصادفی به 3 گروه ( BFR=8 ) ، (BFR-CR=8 ) و کنترل ( C=8 )، تقسیم شدند. برنامه تمرینی برای هر دو گروه تجربی شامل اجرای حرکات جلو پا، پرس پا و هاگ پا با شدت 20 % 1RM در هشت هفته هر هفته 3 جلسه، در 4 ست 20 تکراری بود. جهت بررسی داده ها از آزمون تحلیل واریانس و در صورت معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته های تحقیق: یافته ها نشان داد که 8 هفته تمرین BFR همراه و بدون مکمل گیری کراتین، باعث افزایش معنی داری در S1P و کاهش GDF-8 نسبت به گروه کنترل می شود ( P=0/0001 )، همچنین میزان S1P در گروه تمرین به همراه مکمل گیری کراتین، به طور معنی داری بیشتر از گروه بدون مکمل گیری بود. ولی بین دو گروه تمرین، در کاهش GDF-8 تفاوت معنی داری مشاهده نشد ( P=0/502 ) . نتیجه گیری: از این رو می توان جهت بهره مندی و اثرات بیشتر در اینگونه تمرینات، از مکمل گیری کراتین استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، تمرین مقاومتی انسدادی ، اسفنگوزین مونو فسفات ، میوستاتین