بررسی تاثیر عوامل پرسنلی بر میزان ارتقای شغلی کارکنان در سطح سازمان اتوبوس رانی نیشابور با استفاده از رگرسیون خطی

در این پژوهش ضمن معرفی و در نظر گرفتن هفت پارامتر شغلی، تلاش شده تا مقدار تاثیر هرکدام از این عوامل در میزان ارتقای شغلی و جایگاه سازمانی کارکنان سازمان اتوبوس رانی نیشابور بررسی گردد. هفت پارامتر یاد شده شامل جنسیت، سابقه کاری، تحصیلات، محرک بودن، تحلیل گر بودن، بیانی بودن و مسالمت جو بودن میباشد که سه پارامتر اول آن با استفاده از اسناد و مدارک موجود در بایگانی سازمان جمع آوری شده و چهار پارامتر مربوط به شخصیت کاری پرسنل از طریق پرسشنامه ای که آن را میتوان نمونه ای بومی سازی شده از پژوهش های کارل یانگ دانست، برآورد گردیده است. از جمله مهمترین ویژگی های این پژوهش میتوان به استفاده از سرشماری بجای نمونه گیری، استفاده از رگرسیون خطی و تحلیل آماری توسط نرم افزار مینی تب اشاره کرد. در نهایت نتایج نشان میدهد که به ترتیب تحصیلات و سابقه کاری بیشترین تاثیر را بر میزان ارتقای شغلی و جایگاه سازمانی کارکنان داشته است، همچنین نشان داده شد که مسالمت جو بودن افراد دارای تاثیر منفی در ارتقای شغلی شان بوده و البته از تاثیر سایر عوامل مورد بررسی در این پژوهش از جمله جنسیت، محرک بودن، تحلیلگر بودن و بیانی بودن میتوان چشم پوشی کرد.

کلیدواژه ها:

تاثیر عوامل بر ارتقای شغلی ، مدیریت منابع انسانی ، رگرسیون و روشهای اقتصاد سنجی ، سازمان اتوبوسرانی نیشابور ، تحلیل آماری با مینیتب