بررسی رابطه میان سن و خودپنداره در دو گروه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست و گروه نوجوانان عادی

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه میان سن و خودپنداره در دو گروه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست و گروه نوجوانان عادی در فاصله ی سنی 12- 18 سال می باشد. به همین منظور به روش نمونه گیری در دسترس 50 نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست و 50 نوجوان عادی در مشهد انتخاب شدند که در هر دو گروه 16 پسر و 34 دختر حضور داشتند. خودپنداره آزمودنی ها با مقیاس خودپنداره پیرز-هریس موردبررسی قرار گرفت. برای بررسی رابطه میان سن و خودپنداره در هر گروه از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد و برای یافتن رابطه میان متغیرها ضریب همبستگی پیرسون به کار رفت. طبق نتایج حاصل از آزمون فرضیات رابطه معناداری میان سن و خودپنداره در گروه نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست یافت شد (05/0 p <)؛ اما در گروه نوجوانان عادی این رابطه معنادار نشد. خودپنداره نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست به علت تجربه شرایط نامساعد و بی ثبات خانوادگی و تداوم این شرایط، در طی زمان و با افزایش سن ضعیف تر می شود و کودکان عادی به خاطر زندگی در خانواده هایی با وضعیت نسبتا باثبات این کاهش و منفی شدن در خودپنداره را نشان نمی دهند.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، سن ، نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست