ارتباط الگوهای ارتباطی زوجین بااضطراب کودکان

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سه الگوی ارتباطی سازنده متقابل، توقع/کناره گیری و اجتنابی متقابل زوجین با اضطراب کودکان 4تا6سال درشهرمشهداست. روش پژوهش ازنظرهدف کاربردی وازنظرجمع آوری اطلاعات توصیفی –پیمایشی-مقطعی است.نمونه شامل 50 خانواده ازمهدکودک های ناحیه 4و6 مشهداست. نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ای انجام گرفته است. ابزارهای به کاررفته عبارتنداز: پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی((CPQوپرسشنامه اضطراب کودک اسپنس فرم والدین((SCAS-P. هر دو ابزار از روایی و پایایی بالایی برخوردارند. یافته نشان میدهد به تفکیک جنسیت : زنان (بیشترین همبستگی بین رابطه سازنده متقابل ومیزان اضطراب کودکان دیده می شود. این همبستگی منفی بوده و در سطح الفای 5 درصد با ارزش بحرانی 04/0 معناداربدست آمده است.ضریب تعیین (تبیین کنندگی) برابر 69/39 درصد می باشدکه یعنی حدود 40درصداز اضطراب کودکان توسط الگوی ارتباطی فوق قابل پیش بینی است.همچنین بین الگوی ارتباطی اجتنابی متقابل و اضطراب نیز رابطه معنادار در سطح 5 درصد با ارزش بحرانی 041/0 مشاهده می شود. ومردان(بیشترین همبستگی بین رابطه سازنده متقابل و میزان اضطراب کودکان دیده می شود. این همبستگی منفی بوده ودر سطح الفای 5 درصد با ارزش بحرانی 6/0 معنادار بدست آمده است. ضریب تعیین (تبیین کنندگی) برابر 25 درصد می باشد که یعنی حدود 25 درصد الگوی ارتباطی فوق می تواند اضطراب کودکان را پیش بینی کند. همچنین بین الگوی ارتباطی اجتنابی متقابل و اضطراب نیز رابطه معنادار در سطح 5 درصد با ارزش بحرانی 046/0 مشاهده می شود).

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی زوجین ، ارتباط سازنده متقابل ، ارتباط اجتنابی متقابل ، ارتباط توقع/کناره گیری ، اضطراب کودکان