تحلیل مبانی و آثار مسیولیت مدنی مدیران باشگاه های ورزشی

فرض مسیولیت مدیر ورزشی در قبال، ورزشکاران (اعم از عضو یا غیر عضو باشگاه)، تماشگران و سهامداران باشگاه قابل بحث است. در قبال ورشکاران عضو باشگاه مسیولیت مدیر ورزشی مبتنی بر قراردادی می باشد که در این زمینه بسته شده است. ویژگی این قرارداد در پذیرش خطرهای ناشی از آن ورزش و مسابقه هاست: ورزشکار بطور ضمنی می پذیرد از خطرهای این اقدام آگاه است. ولی مفاد این شرط را باید محدوده به تمهید وسایل ایمنی و کوشش در پرهیز از خطر کرد. در قبال ورزشکار غیر عضو باشگاه که در محیط باشگاه به تمرین یا مسابقه می پردازد. مسیولیت، غیر قراردادی است، چنان چه حادثه ایجاد شده ناشی از قصور باشگاه باشد، مدیر آن دارای مسیولیت قانونی خواهد بود. قصور ممکن است ناشی از خودداری یا تاخیر در کمک به ورزشکار مصدوم باشد یا استفاده از وسایل ورزشی غیر ایمن و نظایر آن بعنوان مثال اگردر حین مسابقه فوتبال، تیرک دروازه به دلیل عدم نصب صحیح از جا کنده شده و با بازیکن تیم حریف برخورد کند و در اثر آن صدمه ای به آن بازیکن وارد شود مسیولیت جبران خسارت بعهده باشگاه و مدیران خواهد بود. در برابر تماشگران مسیولیت ناشی از فعل شخصی یا اموال برای مدیر ورزشی نسبت به تماشاچیان در دو حالت قابل تصور است، اول اینکه امکانات یا خود مکان ورزشی باعث بروز خسارت وارد آمده اثبات کرد. مثلا خسارت ناشی از جایگاه های متزلزل محل تماشای بازی، ناشی از قصور مسیولان سالن های ورزشی باشگاه بوده و چون حرفه مدیران باشگاه دعوت افراد برای تماشای بازی است در قبال چنین شرایطی که سبب آسیب آنان شود مسیولیت خواهند داشت، مشروط به اینکه از وجود شرایط که موجب خطر نامتعارف برای تماشاگران باشد آگاه بوده یا آگاهی آنها مفروز باشد. دوم این که رفتار ورزشکار حرفه ای باعث خسارت شود که در این حالت مسیولیت غیر مستقیم می شود. مثل اینکه ورزشکار عضو باشگاه به تماشاگران حمله کرده و باعث ایراد خسارت و صدمه به آنها شود. که در اینجا نیز مدیر ورزشی از باب مسیولت ناشی از فعل غیر، دارای مسیولیت مدنی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مسیولیت مدنی ، مدیران باشگاه ، ورزش