اثربخشی نوروفیدبک بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی

مقدمه: اختلال نارسایی توجه همراه با بیش فعالی یک اختلال شایع، مهم و همراه با رشد ضعیف دستگاه عصبی است که پیامدهای منفی تحصیلی، رفتاری و اجتماعی بر جا می گذارد. با توجه به نقطه ضعف های مطالعات قبلی، این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی نوروفیدبک بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی صورت گرفت روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد 20 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی به شیوه نمونه گیری هدفمند در دو گروه آزمایش N=10,Mage=10.02,SD=1.03 و کنترل N=10,Mage=9.02,SD=0.91 به تصادف گمارده شدند. کلیه آزمودنی ها قبل و بعد از درمان با آزمون عملکرد پیوسته دیداری شنیداری رایانه ای IVE ارزیابی شدند. گروه آزمایش جهت پروتکل درمان توسط دستگاه الکتروآنسفالوگرافی کمی QEEG مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش در طول 2 ماه و به صورت 3 بار در هفته، مجموعا 20 جلسه ی 45 دقیقه ای تحت آموزش نوروفیدبک در مدرسه قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل داده ها بیانگر تغییرات نمرات شرکت کنندگان در تحقیق از پیش آزمون به پس آزمون می باشد. به نحوی که آموزش نوروفیدبک باعث افزایش کنترل پاسخ دیداری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی شده است P<001 اما بین دو گروه از نظر کنترل پاسخ شنیداری تفاوت معناداری بدست نیامد P> 0/05 نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، نوروفیدبک یک روش درمانی مناسب برای کاهش تکانشگری درکودکان مبتلا به اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی است. پیشنهاد می شود برای رسیدن به نتایج قابل اعتماد، این مطالعه در سطح وسیع تری انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

نوروفیدبک ، اختلال نقص توجه/بیش فعالی ، تکانشگری